Gidiyorum gözü yaşlı, kalbi kırık.
Gidiyorum hayalleri yarım kalmış şekilde.
Gidiyorum umurlarımı, sevinçlerimi yok sayıp.
Gidiyorum işte son kez, geri dönmeyecek şekilde sonsuzluğa.
Susuyorum yine her zamanki gibi.
Susuyorum, atıyorum içime.
Kendi içimde savaşlar verirken bile.
Yine de susuyorum.
Ve vedalaşma vaktinin farkına varıp.
Kendimi hazırlıyorum gitmeye.
Yaşadıklarımı yanıma alıp, hatalarım ve günahlarımla.
Gidiyorum sonsuzluğa.
En sevdiğimi ardımda bırakıp gidiyorum.
Veda bile edemeden gidiyorum.
Hem nasıl veda eder ki insan.
Nasıl söyler gittiğini.
Ya da bunun gitmek değil, ölmek olduğunu.
Nasıl söyler insan bunu en sevdiğine.
